اگر دنیاو زمونه مارو از هم جدا کرده،

ولی میدونم جای دیگه بهم میرسیم...

وتا رسیدن اون روز یاد تو تو خاطرم میمونه.

عاشقتم وعذاب برام هرچقدر سخت باشه شیرینه،

ومشکلات برام اسون میشه وقتی فکر تو ویادتو بامن باشه،

دوست دارم وکسی نمیتونه نظرم رو بخودش جلب کنه.

توی دلم فقط تو هستی کسی نمیتونه جاتو توی قلبم بگیره!

عشق من، فقط یه خواهش ازت دارم ...

اینکه همیشه مراقب خودت باشی تا دلم شور نزنه برای تو ...

کسی غیر از تو نمونده اگه حتی دیگه نیستی

همه جا بوی تو جاری خودت اما دیگه نیستی

نیستی اما مونده اسمت توی غربت شبونه

میون رنگین کمون خاطـــرات عاشقونه

اخـــرین ستاره بودی تو شب دلواپســــــــی ها

خواستنت پنـــــــــاه من بود تو غروب بی کســــــی ها

لحظه هر لحظه پس از تو شب وگریه در کمیــــــن

تو دیگه برنمیگردی اخر قصه همینــــــــــه

میشکنم بی تو ونیستی به سراغم نمیایی

که ببینی بی تو میمیرم ونیستی

تو کجاییی تو کجــــایی که ببینی

شب بی عاطفه برگشت شب بعد از رفتن تــــــو

شب از نیاز من پر شب خالی از تن تــــــــو

باتو گل بود وترانه باتو بوسه بود وپرواز

گل وبوسه بی تو گمشد بی تو پژمرده شد اواز

نــــــــــــــــــه

ایــــــــن رســــــــمـــش نیســـــــــــــــــــــت...!!!

دلم گرفته از خودم ...

خودم شدم اسیر قصه ی خودم

دعام کن...

لحظه دیدار نزدیک است

باز من دیوانه‌ام، مستم

باز می‌لرزد، دلم، دستم

 بازگویی در جهان دیگری هستم

های! نخراشی به غفلت گونه ام را، تیغ!

های! نپریشی فای زلفکم را، دست!

و آبرویم را نریزی، دل

ای نخورده مست

لحظه دیدار نزدیک است

اخوان

بازهم بارون...بازم لبخند تو به زمین ای بهترین

بازم خاطرات عاشقی خیس میخورن وفراموش میشن...

صدای ناودون منو باخودش برد...به روزی که با هزار امید وارزو دلم رو دادم اون,

شونه به شونه کنار هم قدم زدیم...اون میگفت ومنو باخودش میبرد به شهر قصه ها...

هنوزم یادش تازست! ...من بودم واون بود ویه دنیا پاکی دلدادگی...

یه دنیا شور وشوق بهم رسیدن...باهم هم صداشدن ...همدم شدن...همقدم شدن....

صداش میپیچ تو گوشم که از فرداهای رنگارنگ میگفت...از ما شدن میگفت...

ولی حالا همون فرداست ... فقط من موندم یه کوچه خیس ...

بازم خاطرات عاشقی خیس خوردن ورفتن که فراموش بشن...

حالا نه دلتنگم نه گریونم نه خسته...فقط امید دارم

چون لبخند تو ای بهترین همراهم... پس باید خندید ورفت به فرداها

در آن نوبت که بندد دست نيلوفر به پای سر و کوهی دام.

سلام بچه ها...قرار شده منو داداشی همدیگه ببینیم ...بعد از این همه مددت بعد از این همه دوری...وای باورم نمیشه...حتی میترسم تو خیالم بهش فک کنم نکنه باد خیالم رو به چشم حسود تقدیر برسون ...بازم مثل همیشه یه اتفاق بی افته که نشه همدیگه رو ببینیم ... برام دعا کنید...برامون دعا کنید من وداداش خسرو همیدیگه رو ببینیم...

وایییییییییییییییییییییی خداجونــــــــــــــــــــــــــــم ممنونم ... ممنونم خدا

دلم میخواد بیام توی اسمونت بغلت کنم محکم بوست کنم اینقد که مهربونی...دوســـــــــــــــــــــت دارم خـــــــــــــــــــــــــــــدای قشنگ ومهربون من.

تو را من چشم در راهم شبا هنگام

امشب تورا به مهمانی دلم دعوت میکنم

تورابه ضیافت شبانه... به هم اغوشی دلهایمان دعوت میکنم

سفره شام این ضیافت را...کاسه ایی از ستاره های امید...

من این ستارهارا از اسمان ارزوهایمان چیده ام.

آبي باش...
 مثل آسمان...
تا عمري به هواي تو
"سر به هوا باشم"
><<><><><><><><><><><<><><<><<><><><><><><><><><><><><><><

دور دست جاييست كه تو نيستي... 
و اندوه يعني
لحظه اي كه بي حضورت ميگذرد...

><><><><><<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><

نبودنت را دارم با ساعت شني اندازه ميگيرم...
يك صحرا گذشته است!!

<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>

سلام به همه اجیا وداداشی ناز ایرونی خودم.

بچه ها نظرتون راجب این کاریکاتور چیه؟؟؟...دوست دارم نظر بدید

فقط میخوام بگم که مارو ابن سینا ,زکریا, مولانا, حافظ, عطار... ایرانی کردن گذاشتن همه چشمها به سمت ماباشه همه به جایگاه ماغبطه بخورن . حالا ماچی داریم برای فرادی خودمون چی داریم بچه های ما میخوان به چیه ما بنازن؟...ما برای خودمون کی هستیم؟؟؟ خودمون نگاه کنیم فقط یه فکر تحریف شده غرب زده... ادعاهای تو خالی...فرهنگ برهنه...یه سینه دود خورده قلیونی...ما که فرزندان حافظ وسعدی هستیم ما که به وجود خیام وابو ریحان مینازیم چطوری میخوایم اسم اونارو زنده نگهبداریم... بیان اگه نمیتونیم شاعر دانشمند باشیم لا اقل بافهم درک وشعور تحصیلات بالای خودمون اسوه یی برای اینده گان باشیم ....نه با جشنای زیر زمینی ...نمادادن تن وبدن ...کشیدن قلیون ومصرف قرصایی که میخوان مارو روی این کره خاکی خراب کنن بزاریم دوباره چشم حسادتشون بترکه

امروز قد  دنیای بزرگت دلتنگم...

میدونی دلتنگیام از کجا شروع میشه...

میدونی محتاجتم ولی سرم انداختم پایین باهات حرفی نمیزنم..

انگار میخوام تو سراغم بگیری تو نازم بکشی...

خداجون خیلی دلتنگتم...خیلی

بازم دارم با خودم باخودت لج میکنم...

بازم دارم عقب عقب میرم جلو ...مثل اون موقعه که بچه بودم

نمیخوام بدونم نمیخوام ببینم نمیخوام باشم...

خداجون قد یه دنیا دلتنگتم

دلم میخواست الان پیشم بودی تو بغلت قایم میشدم یه سیل اشک میریختم

دلم میخواستم شکایت میکردم بهانه میگرفتم وتو بامهربونی نوازشم میکردی

بایه لبخند قشنگت ارومم میکردی

بازم دلتنگتم... خیلی زیاد

خدا جون بیامنو دراغوشت بگیر.. نوازشم کن

منو ببر ...

بزار کنارت باشم...وقتی باتو ام خوشم

نظرت چیه؟؟؟...من که این عکس دیدم احساس نشاط وفعالیت بهم دست داد امید وارم برای توهم اینطور باشه اگه میخوای از این عکسابازم ببینی روی ادامه مطلب کلیک کن...

با توام..."تو"

خود خود "تو"

تو که تمام ضمیرهای "-ِت"را به انحصار خودَت کشانده ای و عشق این و آن را به جان میخری

و عــــــــــــــــشـــــــ ق میکنی ...

میشوی بهانه ی شعر های این و بهانه ی اشک های آن ...

غزل غزل پیش میروی و تمام زیبایی های عالم را بنام خود مهر میزنی...

یک شب رقیب ماه شب چهاردهی و یک شب لطافت گل هارا مصادره میکنی....

یک دم نسیم بهار میشوی و یک دم ترنم باران

...یک نفس نجابت تاجیکی و یک نگاه الهه ی زیبایی....

یکی از تو جام می میطلبد و یکی لعل لب....یکی به خاطر تو بیستون میکند و یکی جان میدهد...

کیستی که هرشب معشوقه ی یک شاعر میشوی و استعاره ،استعاره،بیت هایش را شاه بیت میکنی....

کیستی که سیاهی چشم و شب موهایت شعر نازک خیالان را روشن میکند...

آنچنان که از تلخی هایت هم شیرین میسرایند؟!

با "تو"ام...."تو"یی که "نیما" هنوز "من چشم در راهم "را برایت زمزمه میکند...

"تو"یی که حافظ با آن همه وقارش هنوز برایت میخواند:

...ای پسته ی "تو"خنده زده بر حدیث قند/محتاجم از برای خدا یک شکر بخند ...

با "تو"ام....ای مخاطب زمینی تمام غزل های خیس...

یک بیت ایهام میشوی و عاشق بیچاره را در ابهام کلمات غرق میکنی...

...یک مصرع تلمیح میشوی و تمام عاشقانت را به رخ شاعر میکشی....

یک آرایه کنایه میشوی و به دل زخم خورده اش نمک میپاشی...

...یک واژه تضاد میشوی و شاعر را به اشکی غرق لبخند مینشانی...

"تو"ای که تمام غزل سرایان عاشقانه برایت غزل میسرایند....

غزل های من "تو" ندارد....

میگویند غزل های بی "تو"غزل نیست....

اگر زحمت نیست...گاه گاهی به دل من هم سری بزن....

زندگی را اغاز کن به امید خوبی ها

به امید بهترین ها

غلبه بر سختی ها

وایستادن برقله ی پیروزی ها

هرروز اغازی نو باش

نگذارسیلی روزگار تو رابه زانو دراورد

بمان ,برقرار

اسوه ایی باش در برگ ریزان ایام

نمیدانی مگر دردم ...نمیپرسی ز احوالم...

به دیدارم نمیایی...تو میخواهی فقط دردم

دیشب تو خواب ورویا بازم خیالت امد سراغم...فاصله ما خیلـــــــی زیاد بود تصویر قشنگت رو تاریک وتار میدیدم ...تو روبروم بودی ...ساکت و اروم...نه حرفی که ارومم کنه نه لبخندی که دل شادم کنه...انگار عجله داشتی برای رفتن...چقدر محتاجت بودم ...قلبم باتمام قدرت درسینه میکوفت تورو صدا میزد...محتاج شنیدن صدات...باتمام وجود تورا تمنا کرد...نفسم حبس شده بود...منم فقط نگاهت میکردم شاید شاید دلت با نگاهم نرم بشه برای رفتن بهانه گیری نکنه...ولی نه انگار نگاه عاشق من برای نگهداشتنت کافی نبود...تصویر قشنگت تاریک ترشد...هرچی سعی کردم این مه غلیظ فاصله رو کنار بزنم نشد...تو رفتی...چشم باز کردم...فقط من بودم واتاق تاریک...نگاه خیسم...

خودم رو تنها تر احساس میکنم ولی نمیدونم چرا این تنهایی وبا فکر اون بودن لذت بخش...انتظار سختی ولی دوستش دارم ...وچون دوستش دارم حتی با خیال اون تمام لحظاتم را سرکنم برام قشنگ...

کنارم باش...به یادم باش... مرا بارفتنت از تنهایی نترسان که باخیالت هم خوشم ...خوشم...خوش...

چقدر شیرین فکرت ...بودنت ...عشقت...دوست دارم تو قلب من فقط تویی ...تو!...حتی اگه از یادت برم...حتی اگه ...حتی اگه درد نبودت من رو بیمار کنه...حتی اگه طعم زندگیم تلخ بشه ...زهر بشه...بازم میگم دوست دارم...بزار تنها بشه قلبم. میدونم نبودت جونم میگیره کم کم ...ولی بازم دوست دارم واز تو دل نمیکنم...حتی اگه تو نباشی من نباشم...وایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی خــــــــــــــــدا چقدر عشقش لــــــــــــــذت بخشه ...نه یادت رو نه عشقت رو با تمام دنیا نمیدم...باتو میمونــــــــــــــــــم واسه همیشه ....واسه همیشــــــــــــــــه...بزارم دل خوش باشم باخیالت ...

نمیدونم چکار کنم...

جایی هستم که باید انتخاب کنم... دو راه دارم...

اولی حرف دلم ,حرف دل هم که تضمینی نداره, یعنی واسه ادم نون وادب نمیشه...

دومی از هر لحاظ موقعیت خوبی داره ...میشه به اون اطمینان کردتکیه کرد ولی... ولی دلم باهاش نیست...ولی نمیتونم به امید اولی بشینم تمام موقعیتهایی که دارم به خیال اون رها کنم...

خدا جون چکار کنم.... شمای جای من بودین چکار میکردین میدونم شاید بگین سوال بی خودی مطرح کردم جوابش معلوم .... ولی دلم اروم نیست نمیدونم.... دلم میخواد کسی بامن حرف بزنه رانماییم کنه...

خدا جون تو راه درست جلو روم قرار بده... خدا جون کمکم کن...